Spisu treści:
- Jaki wpływ ma łuszczyca podczas ciąży na matkę i płód?
- Jak leczy się i leczy łuszczycę w czasie ciąży?
- Lekarze zalecają różnego rodzaju leczenie łuszczycy w okresie ciąży
- 1. Emolienty jako środki nawilżające i ochraniające skórę
- 2. Terapia światłem (fototerapia)
Ci z Was, którzy są w ciąży, ale mają łuszczycę, muszą się zastanawiać, czy ta zapalna choroba skóry wpłynie na ciążę i zdrowie maleństwa w łonie matki? Sprawdź pełne wyjaśnienie poniżej.
Jaki wpływ ma łuszczyca podczas ciąży na matkę i płód?
Prawie 60 procent kobiet w ciąży odczuje poprawę objawów łuszczycy w ciągu dziewięciu miesięcy ciąży. Uważa się, że jest to spowodowane wzrostem hormonu progesteronu, który wywołuje objawy łuszczycy.
Łuszczyca nie przeszkodzi w zajściu w ciążę ani urodzeniu zdrowego dziecka. Zapalna choroba skóry nie spowoduje poronienia ani wad wrodzonych, co zostało udowodnione w jednym badaniu opublikowanym w Journal of the American Academy of Dermatology.
W badaniu, w którym wzięło udział 1463 kobiety, nie znaleziono dowodów na to, że łuszczyca podczas ciąży nie powoduje, że matki rodzą dzieci o niższej masie urodzeniowej niż osoby bez łuszczycy. Łuszczyca podczas ciąży również nie zwiększa ryzyka wystąpienia niektórych chorób u matki.
Jak leczy się i leczy łuszczycę w czasie ciąży?
Nigdy nie próbuj kupować leków, które są sprzedawane bezpłatnie, ani w aptekach, ani w sklepach internetowych. Najpierw skonsultuj swój stan z lekarzem, aby uzyskać odpowiednie leczenie. Lekarze zalecą leki na łuszczycę, które są bezpieczne w czasie ciąży w zależności od rodzaju i ciężkości.
Niezależnie od tego, który lekarz zaleci, leczenie łuszczycy ma na celu głównie zahamowanie wzrostu komórek skóry, zmniejszenie objawów i poprawę tekstury dotkniętej skóry.
Jakie są zatem możliwości leczenia łuszczycy dla kobiet w ciąży?
Lekarze zalecają różnego rodzaju leczenie łuszczycy w okresie ciąży
Ogólnie rzecz biorąc, lekarze przepisują leki miejscowe i doustne w celu złagodzenia objawów łuszczycy. Jednak w przypadku kobiet w ciąży powszechnie stosowane i uważane za bezpieczne leki na łuszczycę to leki miejscowe lub miejscowe oraz terapia światłem (fototerapia).
1. Emolienty jako środki nawilżające i ochraniające skórę
Emolienty to leki zmiękczające i nawilżające skórę. Leki te, które zwykle są maściami lub kremami, działają poprzez zmniejszenie stanu zapalnego i szybkości, z jaką wytwarzane są komórki skóry.
Emolienty są stosowane w leczeniu łagodnej do umiarkowanej łuszczycy. Stosowanie tego leku miejscowego można również łączyć z szamponem w leczeniu łuszczycy na skórze głowy. Jakie są powszechnie stosowane leki miejscowe?
Kortykosteroidy
Ten lek działa poprzez zmniejszenie stanu zapalnego skóry. Nadmierne użycie może spowodować ścieńczenie skóry. Dlatego kortykosteroidy należy stosować wyłącznie na receptę lekarza. Specjalnie w przypadku wrażliwych miejsc, takich jak twarz lub fałdy skóry, lekarz poda mniejszą dawkę miejscowego kortykosteroidu.
Inhibitor kalcyneuryny
Uważa się, że lek ten hamuje działanie układu odpornościowego, zmniejszając w ten sposób stan zapalny skóry. Typy powszechnie stosowanych inhibitorów kalcyneuryny (inhibitory kalcyneuryny) to takrolimus i pimekrolimus. Jednak inhibitory kalcyneuryny nie są zalecane do długotrwałego stosowania, ponieważ mogą zwiększać ryzyko raka skóry i chłoniaka.
Analogi witaminy D.
Kalcypotriol i kalcytriol to dwa rodzaje analogów witaminy D, które są zwykle używane. Ten krem można stosować razem lub zamiast miejscowych kortykosteroidów. Jego funkcją jest hamowanie regeneracji skóry i redukcja stanów zapalnych.
Dithranol
Dithranol jest ogólnie stosowany do krótkotrwałego leczenia wysypek spowodowanych łuszczycą na stopach, rękach i górnej części ciała. Stosowanie tego leku musi być ostrożne (nie za grube lub w wysokim stężeniu), ponieważ skóra może się poparzyć.
2. Terapia światłem (fototerapia)
Światłoterapia jest wybierana jako alternatywa dla niektórych typów łuszczycy, których nie można leczyć miejscowymi lekami. Proces fototerapii jest zwykle obsługiwany przez specjalistę ds.skóry i wykorzystuje promienie ultrafioletowe A i B.
Czas trwania każdej sesji terapii ultrafioletem B (UVB) trwa kilka minut i jest wykonywany przez pacjenta kilka razy w tygodniu. Jego funkcją jest spowolnienie produkcji komórek skóry. Innym rodzajem fototerapii jest terapia światłem ultrafioletowym A (UVA), znana jako terapia skojarzona psoralenu i ultrafioletu A (PUVA). Promienie UVA mogą wnikać w skórę głębiej niż UVB.
Na każdej sesji psoralen będzie nakładany na skórę lub przyjmowany w postaci tabletek, aby skóra pacjenta była bardziej wrażliwa na światło. Pacjenci są zwykle proszeni o noszenie specjalnych okularów przez 24 godziny po zażyciu psoralenu, aby zapobiec zaćmie. Jednak ta terapia nie jest zalecana przez długi czas, ponieważ wiąże się z ryzykiem raka skóry.
x
